De wekker op 5 uur! Is dit vakantie? Ja, want we gaan ook de zonsopgang bij de Uluru meemaken. Carly heeft lekker eieren met spek gebakken. Dat is ook de enige warmte die we krijgen. Het is verschrikkelijk koud. Net boven nul en dan in een tent!
Wij zijn mooi op tijd bij de berg. Bullfrog wijst ons de beste plek. Langzaam wordt het lichter. Aldo waagt zich voorbij de draad voor een foto als de ranger voorbij komt. Eerst snapt onze Italiaan niet wat de ranger zegt, dan zegt hij "fokku oof". Gelukkig begrijpt de ranger dat weer niet. Honderden camera's klikken en snorren als de berg door de opkomende zon begint te gloeien. Het is echt een bijzonder gezicht en zeker de moeite waard.
Dan is het dus licht en kunnen we wandelen. Een deel beklimt de Uluru en de rest loopt er omheen. Het is een supersteile klim, met alleen een laaghangende ketting om je aan vast te houden. Eyso gaat makkelijk naar boven, Hidde en ik iets minder. Wij besluiten dan ook om na de steile klim terug te gaan en niet het laatste stuk vals plat te lopen. Eyso, Alex, Aldo, Sietske en Sietske halen de top wel.
Het informatiecentrum heeft een hoog aapjes kijken gehalte. Er zit een Aboriginalmevrouw te spinnen naast een kampvuur en een heel stel is ineen atelier bezig schilderijen te maken. Toch is er nauwelijks interactie met de bezoekers. In de tentoonstelling wordt veel aandacht gegeven aan het niet beklimmen van de berg. De traditionele bewoners vinden dat een belediging. Toch stoppen ze het nog niet.
Na een heerlijke lunch in het kamp gaan we naar ons volgende kamp bij Kings Canyon. Onderweg keren we nog terug omdat een collega pech zou hebben. Is niet te vinden. Dat kostte een uurtje, maar je laat niemand in de woestijn staan. Ons kamp is een echt bushcamp in de rimboe. We hebben weer tenthuisjes, maar het is minder koud, of wennen we er al aan?
No comments:
Post a Comment